سرم ما بین "نباید" ها گیج میره ، پام به یه"نباید" گیر میکنه ، اختیارم رو از دست میدم و محکم به زمینی که " نباید" برخورد میکنم ، گوشه ی ابروم به " نباید" تیزی میخوره و خونی که " نباید" ازش میاد ، اروم بلند میشم ،خون رو پاک میکنم و میسوزه ، جای "نباید" هام میسوزن ، همه ی تنم میسوزه ، من ضعیف تر از اونی شدم که بتونم ما بین این سیاهی ، وسط این دنیای پر از نبایدی که برای خودم ساختم ، نوری رو تشخیص بدم ، بایدی رو ببینم ، به سمتش خیزی بردارم ، من منفعل تر از اونی شدم که "نباید"ِوجودم رو تغییر بدم ، که بایدی رو بسازم ، که به سمتش خیزی بردارم ...

پاهام سست شدن و آروم میشینم ، وسط سیاهی ای که کلاغ هم ازش فراریه ، توی مرکز گودالی که زمین هم ازش بدش میاد ، جای نباید هام هنوز میسوزن و هنوز خونم رو میمکن ، ذره ذره جونمو میگیرن و دور نیست زمانی که جونم با خونم همراه بشه ، که جونم روی زمین جاری بشه و من به طرزی که " نباید " فدای نبود "باید" ها بشم ...

+ مانا | |