شاید پژواک صدای خودم در کوه ، صدای تنها دوستم باشد شاید باید در تاریکی به بن بستی خلوت بروم و با بازگشت صدای خودم درد دل کنم و دلداری اش بدهم شاید دو دست دارم که گاهی به یکی شان اجازه دهم دیگری را دوستانه فشار بدهد . شاید حداقل دست هایم تنها نباشند شاید زندگی برای بعضی ها این گونه مقرر شده ست