از خودم میپرسم نباید به نوشتن برگردم ؟ خونه ی من نوشتن و نویسندگی نیست ؟ نقاشی و هنر نیست ؟ کتابای زیادی خوندم راجع به دخترای افسانه ای که از هشت سالگی استعدادشونو نشون میدن ، که همه با دیدن کاری که میکنن انگشت به دهن میمونن و حیرت زده میشن ، هاله عای موفقیتو اطراف صورتشون میبینن و میفهمن که اینا قراره به ادمای بزرگی توی اون زمینه تبدیل بشن ، ما همه مون همینقدر استعداد داریم ؟ چن تا استعداد بالقوه رو خفه کردیم ؟ خونه ی اصلی من کجاس؟ کجاس؟ کجاس؟

+ مانا |